Plattdeutsche Redewendungen

Sprüeck äs se bi us bruukt wädd

  1. Reinlichkeit mott sin, sägg de Frau, dao trock se to Middewinter dat Hiemt up de annere Siet an.
  1. Foßte Haor un Elsenholt wäß selten up gueden Grund.
  1. ’n Faß ohne Nück is en seiden Glück.
  1. Kuott vüör de Fierdage geiht de Düwel up Krücken.
  1. Buer is’n Buer, ’n Schelm van Natur, un en Grul füör usen Häergott.
  1. Füör Geld kann man den Düwel danzen seihn.
  1. Wann man van’n Düwel küert, dann is he nich wied.
  1. Wao de Düwel nich sölwst kuemen kann, dao schickt he ’n aolt Wiew hen.
  1. Vat’n Buer nich kennt, da frätt he nich.
  1. De dümmsten Buern hebbt de dicksten Katuffeln.
  1. Well will sin fien, de mot lien Pien.
  1. De eene Kraih hackt de andere de Ogen nich ut.
  1. Besuopen Buer, klein un nüchtern Kalw daoht sik nich weh.
  1. Wu de Hacken, so de Backen.
  1. Vüegel, de muons früh singt, frätt de Kat.
  1. En blind Hohn findt auk wull en Köän.
  1. Arbeit de stinkt, giww Geld, dat klingt.
  1. Et is kien Pott so krumm un scheew, et päß auk den Deckel drup.
  1. Wer nich kümmt tor rechten Tiet, de mot seihn wat üöwer bliww.
  1. En gued Schwien frätt alls.
  1. Leigen häwt kuorte Beene.
  1. Wat man nich in’n Kopp hät, dat mott man in de Beene hebben.
  1. Dat Hiemde sitt em naiger es de Rock.
  1. We schriww, de bliww.
  1. Prackseern geiht üöwer studeern.
  1. Well de Dochter hebben will, mott de Moder frien.
  1. In kruse Haor un krusen Sinn, steck de Düwel midden drin.
  1. Röwen nao Christdag, Appels nao Paosken un Wichter nao vettig Jaohren, häwt ’n Smack verluoren.
  1. Wo ’ne guede Frau in Hus‘ is, dao wäß’t Speck an’n Balken.
  1. Jedet Hüsken het sin Krüsken.
  1. Is de Fusel im Manne, is de Verstand inne Kanne.
  1. In Schnaps verdrinkt mäer Lüh äs in’n Water.
  1. De April döht, wat he will.
  1. Mariä Geburt sind de Nüette gued.
  1. ‘n giäwn Piärd draff man nich in de Mule kieken.